تجمل‌گرایی؛ اژدهای هفت سر!

تبیان در کانال تلگرامی خود نوشت:

تجمل گرایی؛ اژدهای هفت سر!

تجمل گرایی، که بهش می گن "Materialism" یا "Luxury-seeking"، یعنی وقتی آدم ها خیلی به داشتن و نشون دادن چیزای گرون قیمت و شیک اهمیت می دن. این کار ممکنه به خاطر خواستن برتری تو جامعه، نشون دادن قدرت یا ثروت، یا حتی برای گرفتن اعتماد به نفس و احترام از بقیه باشه.

تجمل گرایی رو می شه از زاویه های مختلفی مثل روانشناسی، تاثیرات فرهنگی و اجتماعی، و اقتصادی نگاه کرد. این رفتار چطور روی خودارزیابی، رقابت، و مقایسه اجتماعی تاثیر می ذاره و چه تاثیراتی روی سلامت روان داره، قراره کم کم به این مسائل می پردازیم.

برای فهمیدن نیازهای روانشناختی که با تجمل گرایی در ارتباطن، می شه از چند جنبه بهش نگاه کرد:

دنبال کردن تایید و احترام: یکی از مهم ترین قسمت های روانشناختی تجمل گرایی، تلاش برای گرفتن تایید و احترام با داشتن چیزهای لوکسه. این می تونه نشونه کمبود اعتماد به نفس باشه. کسایی که از درون احساس ناکامی یا ناامنی می کنن، ممکنه بخوان این کمبودها رو با داشتن چیزهایی که نماد موفقیت و احترام اجتماعی ان جبران کنن.

نیاز به تعلق و پذیرفته شدن: تجمل گرایی ممکنه نشونه ای از تلاش برای پیوستن به یک گروه خاص باشه، مخصوصا تو جوامعی که خیلی به مصرف و ثروت اهمیت می دن. آدم ها ممکنه حس کنن برای پذیرفته شدن تو این گروه ها باید چیزهای گرون و شیک داشته باشن.

تلاش برای خودشکوفایی: گاهی تجمل گرایی می تونه راهی برای خودشکوفایی باشه. بعضی ها فکر می کنن داشتن و استفاده از چیزهای لوکس بهشون کمک می کنه تا توانایی ها و علاقه هاشون رو بهتر نشون بدن. این می تونه به عنوان تلاش برای رفع نیازهای درونی و رسیدن به رضایت شخصی تلقی شه.

کنترل و قدرت: تجمل می تونه نشانه تلاش برای دست یافتن به کنترل و قدرت باشه. با داشتن چیزهای گران قیمت و کمیاب، بعضی ها حس می کنن می تونن روی دیگران تاثیر بذارن و کنترلی روی محیطشون داشته باشن.

فرار از واقعیت و مشکلات: برخی مواقع تجمل گرایی می تونه راهی برای فرار از واقعیت یا مشکلات عاطفی باشه. بعضی ها ممکنه به خرید چیزهای لوکس به عنوان راهی برای فراموش کردن استرس ها و نگرانی های روزمره روی بیارن.